maandag 16 september 2019

Parenthack #schoonmaak

Voor zij die vandaag mijn huis binnentreden: opgepast!
Het is hier zowaar gepoetst vandaag!

Gepoetst denk je? Enkel het toilet? Of de choco van de kasten weggedaan? Of die yoghurt-plak-plek op de vloer?

Nee, nee, echt gepoetst.

Of toch redelijk deftig :-).

Ik heb zaterdag namelijk een fantastisch speelgoedje gekocht, in de plaatselijke Ald* (niet gesponserd!).

Ben je er klaar voor?

Ziehier:


Een stofzuiger, denk je? Jaja, maar niet zomaar een stofzuiger.
Het is een draadloze stofzuiger die mijn kinderen kunnen opheffen. Waw, een wonder. En hij werkt ook echt (wat wel mag voor 100 euro).
En mijn kinderen zijn er zot van, ze hebben er al heel het weekend mee 'gespeeld' en hij maakt nog nauwelijks lawaai ook.

In tegenstelling tot ons vorige model:


Oké, het was maar 20 euro voor deze, maar toch wel een miele, maar hij deed het voor geen meter. En met de batterijen erin maakte hij ook nog eens een oververdovend lawaai. Zonder batterijen ook trouwens.

Het is een kleine investering, maar meer dan waard moet ik zeggen.
Ik mis enkel nog een paar opties, namelijk
- de lego-opruim-optie voor het stofzuigen wordt aangevat
- de leeg het afvalbakje in de vuilnisbak en niet ernaast-optie.

Maarja, het is dan ook een product van den aldi hé. Misschien dat Bol.com deze opties wel aanbiedt :-).

Hopelijk raken mijn kinderen hun nieuwste speelgoedje nog lang niet beu!

woensdag 14 augustus 2019

Over google maps...

Ik had begin dit jaar een paar duidelijke do's en dont's opgesteld voor 2019. Eén hiervan was dat ik niet verder dan 5 uur rijden op reis zou gaan met de kinderen.

Ik ga jullie bij deze vandaag een hele wijze levensles meegeven, zijnde...

Geloof niks van wat Google Maps u vertelt.

Ik had namelijk in februari netjes een reisbestemming gekozen voor deze zomer. Op zowaar 5 uur rijden van ons thuis. In Frankrijk dus.



5 uur rijden. Haha, wat een grap. Google Maps kent dan mijn kroost niet (en ik die dacht dat Google al je privé-informatie netjes bijhoudt).

In het doorgaan hebben we er zowaar 11 uur over gedaan om op onze bestemming te geraken. In het terugkeren maar een luttele 7 uur en 38 minuten. 

En nee, we hebben geen file gehad, maar...

- De zoon werd plots wagenziek na 27 minuten onderweg.

- De zoon ledigde dan ook zijn maaginhoud na 53 minuten onderweg.

- De dochter moest NU naar het toilet 10 minuten later. En met NU, bedoelt ze ook wel NU.

- Bij die ene stop bleek er ook een speelpleintje te zijn naast de toiletten.

- De dochter had een halfuur later NU honger, en lustte geen enkele koek die ik meehad.

- In het doorgaan was er ook wel het geplande bezoekje aan de tuinen van Versailles. Waarbij de kinderen ook plots niet meer konden stappen toen we net op het verste punt in de tuin zaten. Mama, mijn knieën doen zooooooo een pijn...

- Dan de volgende toiletstop. Naast de toiletten stond er deze keer zo een flikkerende speelauto die wat heen en weer beweegt. Waar de kinderen natuurlijk heel lang in wilden blijven zitten (en nee, we hebben er geen geld in gestopt). 

- Oja, we hebben ook ergens eventjes een verkeerde afrit genomen.

- Mama, mijn kameleon is gevallen, en ik vind hem niet meer. Stoooooooop!

- En dan waren er nog 5 toiletstoppen nodig om op onze bestemming te geraken.

Enfin. We zijn er geraakt. Zowel heen als terug. En ja, het was een heel plezante reis. Maar zo ver ga ik echt nooit meer met twee kleuters op de achterbank. En ik doe in het vervolg de geschatte reistijd volgens Google maal twee. Of misschien moeten we een massale petitie starten om die geschatte reistijden toch iets realistischer te maken?  

maandag 29 juli 2019

Zomerhack #3

Waw, bijna één maand overleefd!

En wat verlang ik naar september. Zo hard. De opvoeding van mijn kinderen loopt helemaal fout als ze te lang niet naar school gaan. Mijn dochter is koppiger dan ooit, en zelfs de zoon heeft het woord 'nee' ontdekt.

En er was ook die hittegolf. Misschien heb je er wel iets van gevoeld? ;-)

Vandaar bij deze weer een activiteits-idee waarmee je je kinderen, maar vooral in de eerste plaats jezelf, toch weer even kunt entertainen, zijnde...

bouw eens een raket!
(of een auto of een huis of wat dan ook)

Een stappenplan

1. Je gaat naar de Ikea om een kast te kopen. Zo heb je meteen ook voldoende karton in huis.

2. Je gaat zelf met de trein terug naar huis van de Ikea, omdat die kast groter uitviel dan eerst gedacht, en er dus geen plaats meer voor je in de auto is.

3. Je voorziet duct tape. Heel veel duct tape (trouwens voordelig in de acti*n te vinden). Wij doen niet aan flauw papierplakband.

4. En je bouwt maar iets. Je laat je kinderen instructies geven van wat er hoe moet uitzien, en wat er nog ontbreekt.

Extra: Wil je het helemaal afmaken: dan schilder je dat ding ook nog eens. Hier heb ik mijn kinderen buiten in hun blootje gezet en alle restjes lakverf bij elkaar gegoten van de verbouwwerken. Je leest het goed, NIET-AFWASBARE-LAKVERF. Vandaar in hun blootje in het gras dus. In het wit, want raketten zijn wit (en ook onze restjes verf).

Dit is het resultaat:


Het plan was de Space Shuttle, volgens de kinderen is het eerder de Apollo 11, en mijn man vindt het toch maar een kabouterhuisje. Maar plezier hebben we zeker gehad!

donderdag 18 juli 2019

Zomerhack #2

Bij deze halfweg juli en tijd voor een tweede zomerhack.

Als je dacht dat dit een wekelijkse rubriek zou worden... Haha, maar zomers zijn drukker dan ooit.
En als je dacht dat je echt interessante instagramwaardige tips, zou krijgen... Haha, mijn blog heet voor iets 'niet zo perfect'.

Bij deze dus mijn tweede tip:
'Drop je kinderen een week bij de oma'.

Ja, en vooral, voel je je daar vooral niet schuldig over.

Want de voornaamste die ik tijdens het ouderschap ondertussen heb geleerd:

Je hoeft een kind niet alleen op te voeden. 

Toen de zoon pas geboren was dacht ik echt wel van hem laat ik nooit meer los. Ik blijf hem eeuwig vasthouden.
Tot het slaapgebrek daar was, en ik dolgelukkig was dat iemand hem wel wou vasthouden :-).

Ik geloof meer en meer dat een kind in een gemeenschap zou moeten opgroeien, en dat je beter mensen om je heen zoekt die je helpen ondersteunen in het ouderschap.
Al is het maar om af en toe zelf even te kunnen uitrusten, eventjes tijd aan je relatie te kunnen besteden of even gewoon tijd voor jezelf te nemen. Want ouder ben je 24 uur op 24. Je moet 's morgens opstaan, meteen die boterhammen met choco smeren voor je nog maar eens deftig naar het toilet kunt gaan. Dan melk uit de kelder halen, 2 minuten later die doos melk op de grond weer opdweilen en nog duizenden andere dingen in de loop van de dag. En met een beetje geluk wordt je 's nachts ook nog een paar keer gewekt, of kruipt er iemand stiekem bij je in bed en neemt zowel je kussen als je deken af.

Dus het even loslaten van mijn kinderen was niet zo gemakkelijk, maar er staan gelukkig oma's paraat die de zorg wel even willen overnemen.

En natuurlijk zijn ze daar rotverwend. Maar dat mag ook wel even :-).

Ik vind het jammer dat het in onze samenleving niet zo eenvoudig is om mensen om je heen te verzamelen. Er is een oma hier die zelf ook nog voltijds gaat werken. We wonen elk in ons eigen huisje in onze eigen stad.

Dus misschien doe ik daar ooit nog eens iets mee. Of misschien ook niet. Ik droom zo stiekem keihard van co-housing, maar we zien wel.

Maar momenteel ben ik dolgelukkig dat die kinderen een week bij de oma zijn. Woehoe!

vrijdag 28 juni 2019

Zomerhack #1

Joepie! Het is zover! Grote vakantie voor de kinderen! 9 weken lang geen orde en structuur! En jep, net volgende week maandag start ik met een nieuwe job :-).

De vakantieplanning is ondertussen al in orde. Lang leve de verborgen kampen in verborgen gemeentes, want die van het stad zaten al allemaal vol. En ook lang leven de oma's.

Maar toch, het betekent ook 9 weken lang die kinderen entertainen. Alle tips zijn dus meer dan welkom.

Bij deze mijn eerste tip van deze zomer: maak zelf je superbellenblaas en bijhorende blazer. Oké, ik weet het, ook spotgoedkoop in de A*tion te verkrijgen, maar daarmee houd je je kroost geen volle 5 minuten bezig.

Benodigdheden:

IJzerdraad of ronde ijzeren vorm
Touw
Duct tape

Water
Echte groene dreft
Suiker
Behangerslijm

Een afwasteiltje

Handleiding:

Ik heb eerst mijn superbellenblaasmengsel gemaakt. Mijn geheim is om te beginnen met echte dreft, dus geen eco of huismerkafwasmiddel. En mijn ultrageheim is daar wat behangerslijmpoeder en een beetje suiker toevoegen. Geloof het of niet, het werkt echt. Je kunt er zowaar supergrote bellen mee blazen.

Daarnaast ook de blazer zelf. Je construeert iets in de vorm van een cirkel met een handvat aan. Dit kan gemakkelijk in ijzerdraad, maar dat had ik dus niet in huis. Dus ik heb maar een afvoerhouder en een metalen rol met gaten gebruikt, want dat heb ik natuurlijk wel in huis :-). Ik maakte alles vast met duct tape. De cirkel zelf moet je ook omwinden met touw, om die vloeistof te laten 'plakken'. 


De rest spreekt voor zich. De sop in het teiltje en de blazer in het sop. Blazen lukt niet zo goed, je zwaait gewoon wat in het rond.

7 minuten succes. 7 minuten! Nog 8 weken, 6 dagen, 23 uur en 53 minuten te gaan dus.




Noot 1: Doe dit best in het gras. Ik ben niet verantwoordelijk voor eventuele behangerslijm-vlekken op je terras

Noot 2: Neem geen foto's. Van voor je het weet is je zoon de radiator aan het inpakken met duct tape....

zondag 23 juni 2019

Over geluk en pech

Het is zondagochtend. Uitslaapdag. Na een marathon einde van de examens vieren, graspop en schoolfeest. Drie dagen fuiven dus. Ik ben moe.

En dan ga ik maar de filosofische tour op. Een vraag die me keihard bezighoudt op dit moment: 'Waarom hebben we wat pech nodig in het leven om intens geluk te ervaren?'. Het lijkt zo tegenstrijdig. En toch zo hard van toepassing op mijn leven nu.

Vrijdagochtend controle in het ziekenhuis met de zoon. Aangeboren hartafwijking en zo. Ooit een zware operatie gehad. Dikke pech dus. Maar kijk, alles gaat nu goed. Littekenweefsel is zelfs aan het uitgroeien en zo. De man en ik waren intens gelukkig toen we buiten kwamen uit het ziekenhuis. Waw, dit is goed nieuws. Dit is geluk.

De depressie, waardoor ik vorig jaar even van de aarde verdween. Pech. Maar ook de reden waardoor ik nu radicaal andere keuzes durf te maken. Mijn goesting in het leven is meer dan ooit terug.

Pech en geluk lijken hand in hand te gaan. Bizar. En het lijkt zo onlogisch op deze zondagochtend. Maar gelukkig staat er dan op pinterest het antwoord op alle vragen...



maandag 17 juni 2019

Voor die uitMUNTende leerkrachten


Het is weer die tijd van het jaar! Er mogen weer juffen/meester cadeautjes gemaakt worden! Hiep hiep hoera!

Of was dat iets te enthousiast?

Leerkrachtencadeautjes zijn trouwens de perfecte graadmeter hoe het met mezelf gaat. Vorig jaar was het niet meer dan een tekening, wegens 'de dip'. Dit jaar mocht het wel eens iets meer zijn.

En dan is Pinterest natuurlijk je beste vriend. Ik heb zowat een haat-liefde verhouding met Pinterest. Enerzijds onuitputtelijk bron van ideeën, wat met mijn hyperactief brein soms een zalige combinatie is. De beste creatieve ideeën heeft iemand anders uiteindelijk toch al bedacht. En waw, er staan veel ideeën op Pinterest. Anderzijds wordt de lat wel heel hoog gelegd, al zeg ik het zelf. Niemand gelooft toch 90 % van wat op Pinterest te vinden is? Al die Ikea-hacks zijn bij mij trouwens al telkens compleet mislukt. En de betonnen bloempotten van vorige week waren ook alles behalve een succes te noemen (tot grote jolijt van de echtgenoot).

Maar deze pin vond ik toch wel geweldig. Met als ondertitel, voor een uitMUNTende juf/meester. Een muntplantje, hahaha, heb je hem?

Enfin. Mijn kinderen zijn exact 2 minuten eraan bezig geweest. De mama 58 minuten. Zo zie je maar, die juf/meester cadeaus duiden meer op appreciatie van de mama dan van die kinderen zelf.